Gelderland

SP-statenlid Alex Mink en Lars van de Groep van de SP-afdeling Noordwest Veluwe hebben zaterdagavond afscheid genomen van buslijn 104 tussen Harderwijk en Apeldoorn. Deze buslijn wordt vanaf 9 december grotendeels opgeheven, er blijven tot de zomer van 2008 maar enkele ritten op werkdagen over. De SP wilde de opheffing niet geruisloos voorbij laten gaan en bood de laatste buschauffeur daarom een bloemetje aan, als dank voor de tientallen jaren dienstverlening op deze buslijn. De SP wil dat buslijn 104 weer zo snel mogelijk terugkeert. Een reisverslag van SP-statenlid Alex Mink:

Ik ben naar Harderwijk gereisd met buslijnen 108 (Ede-Apeldoorn via Otterlo) en 104 (Apeldoorn-Harderwijk). Tijdens beide ritjes heb ik uitgebreid met de buschauffeurs gesproken. Hun verhalen kwamen eigenlijk overeen: Veolia doet bijna niets aan het aantrekken van buspassagiers en het uurtjes schrijven, busje rijden is de normaalste zaak van de wereld geworden. Ondertussen gaat het niet zo lekker met Veolia, blijft het Rijk op de subsidie beknibbelen en wordt er fors in de buslijnen gesneden. Dat was in de VAD-tijd een doodzonde. Vandaag de dag verdwijnen hele buslijnen met n pennenstreek en een kort briefje op de halte.

Daarnaast moet Veolia natuurlijk winst maken dus moeten de kosten omlaag. De spitsritten van buslijnen 101 en 104 worden hoogstwaarschijnlijk bij een taxibedrijf ingekocht. De communicatie over de toekomst van de buslijnen is zeer slecht. berhaupt wordt er niets aan het verkopen van deze buslijn gedaan. Aan de route van buslijn 104 liggen enkele grote (Paleis het Loo, de Koningin Julianatoren) en kleine (de Zwarte Boer, landgoed Staverden) attracties. Er zijn ook enkele grotere werkgevers zoals Navobi en Defensie langs de route gevestigd. Veolia en de provincie moeten met werkgevers en de toeristische trekpleisters aan de slag om meer mensen te verleiden om eens met de bus te reizen.

Onderweg mocht ik een foto van de bus bij de Generaal Spoorkazerne in Ermelo maken. Er is een grote groep militairen die vanuit Harderwijk met deze buslijn naar de kazerne reist. Zij moesten tot enkele weken geleden in de berm uitstappen. De buschauffeur moest daarvoor de bus richting de berm rijden en eigenlijk midden op de provinciale weg stilzetten. Dat leverde gevaarlijke situaties op en was erg onwenselijk voor deze reizigers. Vanaf maandag stopt hier de nieuwe buurtbus tussen Ermelo en Garderen. Maar de buurtbus kan hier eigenlijk niet stoppen omdat de automatische deur enkele centimeters uitzwenkt, tegen de halteband aan. De buurtbus moet dus van de halte af stoppen en dat veroorzaakt een gat van enkele centimeters tussen bus, weg en halte. De verhoogde halte is aangelegd om makkelijker in- en uit te stappen, maar dat wordt nu een stuk moeilijker gemaakt.

Rond zes uur s avonds gingen wij met de allerlaatste reguliere rit van buslijn 104 mee, samen met een mijnheer uit Elspeet. Deze buspassagier werd bij de halte van de nieuwe buslijnen 111/112 meteen door de heren van de buitendienst van Veolia herkend. Zij waren bezig met het ombouwen van de bushaltes op station Harderwijk en herkenden hem meteen als de mijnheer met de dagkaart. Eenmaal in de bus spraken wij hem aan en kwamen wij tot de constatering dat deze mijnheer uit Elspeet inderdaad tot de vaste klantenkring van de buslijn behoorde. Hij vertelde honderduit over zijn ervaringen met deze buslijn en was blij met onze aandacht voor deze buslijn. Dat gold zeker niet voor de provincie. De provincie reageerde nooit op zijn brieven over de opheffing van deze buslijn mijn naam is bekend! en vond het erg leuk dat wij een pamflet met een open brief aan hem gaven. De opheffing van deze stokoude buslijn werd ook door hem betreurd. Buslijn 104 bestaat al sinds de jaren dertig, toen nog onder het lijnnummer 4 van de VAD. Maar de meeste zorgen gingen naar de meisjes uit de dorpen, die door het donker moeten fietsen en geen sociaal leven kunnen onderhouden. Een latere busrit van buslijn 104 staat nog op zijn wensenlijstje. We zullen er naar kijken.

Deze passagier stapte in Elspeet uit, ons het beste toewensend. Tegelijkertijd stapte een meisje uit het dorp in. Zij vertelde dat de spitsritten helemaal niet aansloten op de schooltijden en dat ze zo snel mogelijk een auto wilde. Met de buslijn zelf is niets mis, maar dan moet de bus wel rijden op het moment dat ze hem nodig heeft. Dat is nu niet het geval. De alternatieve buslijn 112 ziet ze niet zitten: te lang onderweg, te duur. Haar vader zal zijn e-mailtjes met klachten nog doormailen.

Bij Nieuw-Milligen knoopten wij een praatje aan met een andere buspassagier. Zij vertelde dat ze weleens met deze buslijn reisde en vond de alternatieven ook niet aantrekkelijk. Onze inzet werd zeker gewaardeerd.

Wij arriveerden rond zeven uur s avonds in Apeldoorn. Daar namen wij afscheid van buslijn 104 door de buschauffeur een bloemetje te geven. Hij was overdonderd door dit laatste eerbetoon en noemde de opheffing van de buslijn een zeer trieste zaak. Het bloemetje kreeg een goede bestemming: kan ik mien vrouw mee blij maken. De SP doet zijn best om buslijn 104 weer de juiste bestemming te laten rijden: als volwaardige buslijn tussen Harderwijk en Apeldoorn, ook na de zomer van 2008 en ver daarna.