Gelderland

De staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, Ankie Broekers-Knol, vraagt hulp.* Hulp om uitvoering te kunnen geven aan een opdracht die zij voor ons land uitvoert. Nederland biedt een thuis aan vluchtelingen en wil dat op sobere, humane wijze doen. Niet meer dan terecht dat bij een tekort aan opvangplaatsen gezocht wordt naar nieuwe mogelijkheden. Vanzelfsprekend wordt er door de staatssecretaris ook een beroep op de provincie Gelderland gedaan, via de commissaris van de koning. Als rijksheer heeft hij in deze kwestie de regie. De SP is blij dat we als land zo welvarend zijn dat we de mogelijkheden hebben om in extra opvangplaatsen te voorzien.

Ja, het tegengaan van vluchtelingenstromen heeft de voorkeur van de SP. Wij investeren het liefst in wereldwijde gelijkwaardigheid, demilitarisering en oplossingen voor klimaatproblemen. Tegelijkertijd kloppen er in ons land mensen aan, die huis en haard hebben achtergelaten en hier hun toevlucht zoeken. Wat doen wij? Gooien we de deur in hun gezicht dicht?

Toen ik mijn kinderen hierover vertelde, kwam mijn dochter met het kerstverhaal. ‘Als er bij ons mensen aan de deur komen die hulp nodig hebben, sturen we ze niet de kou in. Of naar een tochtige schuur. Nee, we nemen ze op in ons huis.’

Ik vertelde dat, recent, in de Statenvergadering gevraagd is wie zelf daadwerkelijk een vluchteling in huis zou nemen. En dat ik daar direct ‘ja’ op antwoordde. Eerlijk gezegd, dat vond vooral mijn zoon geen fijn idee. Hij is wel blij met zijn eigen kamer, zijn eigen spullen en het feit dat hij zich thuis vrij kan bewegen zonder met al te veel anderen rekening te houden. Ja, mensen in nood wil hij helpen. Daarvoor wil hij zelfs wel zakgeld inleveren. Maar liever geen bewegingsvrijheid.

Mijn dochter bedacht zich welke vluchteling we dan in huis zouden nemen. Hoe kies je wie er bij je mag wonen? De zieligste? Degene die het meest op je lijkt? Of die het lekkerst kan koken? In alle gevallen vindt zij het naar dat er dan zoveel anderen zijn die je niet kunt helpen.

Voor ons was het duidelijk. Wat fijn dat we in een land wonen waar de deur niet wordt dichtgesmeten voor mensen die hulp nodig hebben. En waar een overheid is die zorgt dat deze mensen niet afhankelijk zijn van de willekeur van individuele weldoeners.

Het standpunt van de SP is net zo helder. Wij zullen de PVV motie om geen extra opvangcapaciteit beschikbaar te stellen, niet steunen. Als de staatssecretaris het nodig acht, dan vertrouwen we daar in dit geval op. We gaan ervanuit dat Gelderse gemeenten die capaciteit kunnen leveren, dit zullen aangeven. En dat zij hiervoor in voldoende mate door het Rijk zullen worden gecompenseerd. Dat is hoe je, volgens de SP, als beschaafd land met kwetsbare mensen omgaat.

*Woensdag 27 november j.l. werd er in de Gelderse Staten gedebatteerd over het verzoek van de staatssecretaris op basis van een debatverzoek (en een motie) van de PVV.