Gelderland

Tijdens de Statenvergadering van 28 september hebben SP, GroenLinks en PVV en motie van afkeuring ingediend tegen gedeputeerde Verdaas. De motie werd ingediend tijdens het interpellatiedebat over de omstreden grondaankoop Waalwaard/ De Beijer.

De motie van afkeuring werd ingediend omdat gedeputeerde Verdaas niet bereid was lessen te trekken uit de aankoop van het terrein Waalwaard. Dit terrein werd door de provincie voor 3,6 miljoen gekocht terwijl het enkele maanden daarvoor nog voor 3 ton van eigenaar wisselde. SP GroenLinks en PVV vinden dat hier niet zorgvuldig met gemeenschapsgeld is omgesprongen, maar kregen geen meerderheid in Provinciale Staten. Hieronder de kern van ons betoog:

Voorzitter, de mensen in Gelderland moeten er vanuit kunnen gaan dat de provincie zuinig omgaat met gemeenschapsgeld. Dat betekent dat er een zware verantwoordelijkheid ligt bij provinciale staten om verantwoord met dat geld om te gaan. Dat is altijd al zo, maar nog meer in tijden van bezuinigingen. In dit verband kan niet onvermeld blijven dat dezelfde Statenvergadering waarin het besluit viel over verwerven van het terrein Waalwaard zware bezuinigingen op de agenda stonden die veel Gelderlanders raken.

Provinciale Staten moeten er op hun beurt vanuit kunnen gaan dat gedeputeerden binnen de kaders die zij krijgen van de staten, in hun uitvoerende taken, zuinig omgaan met gemeenschapsgeld. En ook dat de staten volledig geïnformeerd worden bij belangrijke besluiten.

Het is juist op deze punten dat de grondaankoop Waalwaard met het oog op de verplaatsing van De Beijer, vraagtekens oproept. Vraagtekens die aanleiding waren voor SP, PVV en GroenLinks om een interpellatiedebat te vragen.

Voorzitter de SP heeft alle stukken opgevraagd en bestudeerd, met diverse betrokkenen gesproken en nu ook de antwoorden van de gedeputeerde gehoord. Ik dank de gedeputeerde voor zijn antwoorden. Zij verhelderen de zaak. Wij snappen een aantal dingen echter nog steeds niet.

Kern van de zaak: wij snappen werkelijk niet waarom er geen veel lagere prijs betaald is dan 3,6 miljoen!

Als je weet dat het terrein enkele maanden eerder voor 3 ton verkocht is dan betaal je toch geen miljoenen? Dan zeg je toch tegen de eigenaar ‘Wij zijn Gekke Henkie niet, we weten wat u betaald heeft, u kunt niet van ons verwachten dat we meer dan het tienvoudige betalen.’ Natuurlijk zijn er kosten gemaakt in de tussentijd op het terrein door Derksen, maar die kosten zitten hooguit in de tonnen en niet in de miljoenen. Ze verklaren bij lange na niet de meerprijs die de provincie betaalde.

Het uitkopen van zes werknemers kost geen miljoenen en is trouwens ook niet gebeurd. En tegenover opschonen van het terrein staan inkomsten van verkoop van machines. Maar zelfs als je de prijs verdubbelt van 3 ton naar 6 ton voor het terrein, de werknemers voor ieder een ton uitkoopt, en voor opschonen 2 ton rekent (wat zeer ruim geschat is), dan nog kom je maar op 1,4 miljoen en betaalde de provincie 2,2 miljoen teveel!

Dan was de tusseneigenaar Derksen trouwens nog steeds spekkoper geweest, 3 ton winst in een paar maanden tijd. Nu werd dat naar schatting zo’n 2,5 mil-joen winst in een paar maanden tijd met een investering van enkele tonnen. Je hoeft niet heel erg argwanend te zijn ingesteld om het gevoel te hebben dat er hier iets niet klopt.

Het terrein werd trouwens in maart niet voor niets voor tonnen in plaats van miljoenen verkocht. Veel waard was het niet meer. De bestemming was die van een steenfabriek en deels natuur en een steenfabriek is er eigenlijk niet rendabel te runnen. CRH kleiwaren is niet voor niets gestopt.

Dat wist de provincie ook of had ze moeten weten. Blind varen op een enkele taxatie waarbij niet naar een eerde-re transactie van hetzelfde terrein gekeken is terwijl die vlak daarvoor had plaats gevonden, en niet onderhandelen over een redelijke prijs, dat is niet onze visie op zui-nig omgaan met gemeenschapsgeld. Ik vraag me werkelijk af of een gedeputeerde met zijn eigen geld zo slordig om zou springen. Dat een unieke kans noemen zoals in het Statenstuk staat, is helemaal brutaal. Een unieke kans was het hooguit enkele maanden daarvoor.

En laten we ook niet vergeten dat er geen noodzaak is voor de provincie om dit risico te nemen en dat er nog steeds geen deal is met De Beijer dat ze ook echt naar deze locatie gaan. Het risico dat de provincie met een veel te dure aankoop blijft zitten, bestaat nog steeds. En dat dit de beste locatie is voor de verplaatsing ook daar-voor is geen enkel onderzoek op tafel gekomen. Met iets meer geduld was bijvoorbeeld voorkeurslocatie Druten misschien wel haalbaar gebleken. Zeker rekening houdend met de verwachte overlast en met de extra kosten voor een rondweg die nu naar boven zijn gekomen voor Waalwaard, is dat toch echt heel erg de vraag of dit de beste keuze is. Het beeld van een overhaaste beslissing dringt zich op. In alle haast kwam zorgvuldigheid op de tweede plaats.

Voorzitter, een overheid moet zorgvuldig handelen zeker als zij een bijzondere positie heeft maar ook in normale privaatrechtelijke deals zoals een grondaankoop – let op, het betreft hier geen onteigening van terrein Waalwaard – maar die zorgvuldigheid moet niet alleen be-tracht worden t.o.v. de eigenaar van een terrein maar ook ten aanzien van de hele gemeenschap. Het is geld van de gemeenschap waar we mee omgaan en dat is niet bedoeld om mensen even snel miljonair te maken. Zorgvuldigheid betekent niet dat de overheid tot taak heeft miljoenen teveel te betalen voor een terrein alleen omdat zij het als een buitenkans ziet.

De belangrijke politieke vraag blijft of er in dit geval, ver-antwoord met gemeenschapsgeld is omgesprongen, of de staten geïnformeerd hadden moeten worden over de eerdere transactie van 3 ton en - nog belangrijker - of dit in de toekomst niet meer voor zal komen. Dit zijn voor een volksvertegenwoordiger cruciale punten. Wij willen er op kunnen vertrouwen dat we goed en volledig geïnformeerd worden en dat gedeputeerden zo zuinig mogelijk omgaan met gemeenschapsgeld.

SP, PVV en GL verzoeken om interpellatiedebat over grondaankoop Waalwaard